Η αίσθηση της «Ζωής» είναι η «Ευτυχία»

Σήμερα είναι μια καινούργια ημέρα του Μάη , γεμάτη χρώματα και φως.

Η ζωή με έμαθε ότι…
Αν τα όνειρα θα είχαν χρώμα, τότε θα διάλεγα το πράσινο σαν την ελπίδα, η ελπίδα για την πραγματοποίησης τους.

Αν η ψυχή θα είχε χρώμα, τότε θα ήταν μπλε όπως ο ουρανός, επειδή ο ουρανός και η ψυχή είναι απέραντα.

Εάν ο πόνος είχε ένα χρώμα θα ήταν μαύρο σαν το σκοτάδι, το σκοτάδι που έρχεται σε στιγμές απελπισίας.

Αν η ευτυχία θα είχε ένα χρώμα τότε θα ήταν κίτρινο όπως ο ήλιος, γιατί η χαρά όπως ο ήλιος μας φωτίζουν με το φως τους.

Μερικά πράγματα θα είναι πάντα ισχυρότερα από το χρόνο και την απόσταση, βαθύτερα από τη γλώσσα και τα έθιμα. 

Ακολούθησε τα όνειρα σου και μάθε να είσαι ο εαυτός σου και έτσι θα μοιραστείς και με άλλους τη μαγεία της ανακάλυψης.

Πέτα ψηλά με φτερά που φτιάχνεις μόνος σου. 

Πάρε υλικά που αντέχουν στο χρόνο, στο κρύο, στη ζέστη, στο νερό. Δεν πωλούνται κάπου ετοιμοπαράδοτα. Θα τα αναζητήσεις στις κακουχίες, για να βγεις από αυτές. Αυτά είναι τα πιο ανθεκτικά και θα σε κρατήσουν στην ζωή.

Πάνω απ' όλα αυτό που μου έχει μάθει η ζωή είναι να εμπιστεύομαι μόνο τον εαυτό μου, σε ότι είμαι και σε ότι κάνω και όχι αυτό που θα ήθελαν οι άλλοι να είμαι.

Με έμαθαν μικρή απλά πράγματα αλλά γεμάτα ουσία. Να παίρνω την ζωή σαν παραμύθι, γιατί έτσι έμαθα από παραμύθια την ζωή.

Μου έλεγαν,

«Το να κάνεις ένα φίλο είναι ευλογία...
Το να έχεις ένα φίλο είναι δώρο...
Το να κρατήσεις ένα φίλο είναι αρετή...
Το να είναι κάποιος φίλος σου είναι τιμή...

Οποίος δεν είναι ευτυχής για την  ευτυχία των άλλων, ποτέ δεν θα είναι καν με τον εαυτό του ευτυχής.

Για το λόγο αυτό μπορεί μόνο να μάθει να καλύψει τη θλίψη του.»

Εγώ έμαθα ότι η αίσθηση της «Ζωής» είναι η «Ευτυχία», γεννηθήκαμε να είμαστε ευτυχισμένοι και δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το να συλλέγουμε για τον εαυτό μας ακόμα και μέσα από τους άλλους. Είναι κρίμα να αναλώνουμε και να σπέρνουμε διχόνοια και μίσος.. αντίθετα βλέποντας την χαρά από την ζωή την ζούμε μαζί τους.

Μπορείς να αγοράσεις ένα ρολόι, αλλά όχι το χρόνο.

Μπορείς να αγοράσεις ένα βιβλίο, αλλά όχι τη γνώση.

Μπορείς να αγοράσεις μια θέση, αλλά όχι το σεβασμό.

Μπορείς να αγοράσεις έναν γιατρό, αλλά όχι την υγεία.
Μπορείς να αγοράσεις τη ψυχή, αλλά όχι τη ζωή...

Μόνο δύο είδη ανθρώπων δεν εξαφανίζονται ποτέ από την μνήμη της ζωής μας. Εκείνοι που μας έδωσαν το χέρι στις δύσκολες στιγμές, και αυτοί που μας άφησαν μόνο όταν τους χρειαζόμασταν.

Γιατί λοιπόν να μην είστε εσείς το χέρι της ζωής?

Διατηρείτε πάντα στην καρδιά σας τα χρώματα του ουράνιου τόξου, την ομορφιά του τριαντάφυλλου, το άρωμα του ελέους, το κλαδί της υπεραξίας, τους σπόρους της ζωής που έχουν σπαρθεί και αρδεύονται με το νερό της ελπίδας, την ευαισθησία, την αθωότητα ενός παιδιού, την καθαρότητα της λίμνης, την απεραντοσύνη του ουρανού.

Θυμηθείτε ότι η ευτυχία υπάρχει και είναι εκεί, στην καρδιά σας.

Να θυμάστε και κάτι άλλο που διάβασα σαν παραμύθι

«Μια μέρα το δάκρυ είπε στο χαμόγελο:

-Σε ζηλεύω γιατί είσαι πάντα χαρούμενος 

και το χαμόγελο του απάντησε:

-Κάνεις μεγάλο λάθος, διότι πολλές φορές, Εγώ είμαι η μάσκα του πόνου σου.»

Φανταστείτε τον εαυτό σας ή την ζωή σας σαν ένα «Laptop»…

-Στη ζωή σου κάνε .... "Refresh"

-Στα λάθη σου κάνε ...."Delete"

-Στο παρελθόν σου κάνε ..."Clear history"

-Αν αισθάνεσαι ότι δεν πας καλά με τη ζωή σου  πάτησε ..."Format"

-Πάντα στη ζωή σου άνοιξε ..."New folder"

-Αν έχεις χάσει την αλήθεια πάτησε ..."Search"

-Αν βρεις στον εαυτό σου ότι έχεις κάνει μεγάλη επιτυχία ....."Save as"

-Πάντα τις ιδέες σου βαλτές σε μια σειρά ..."Defragment"

κάθε εμπόδιο που αντιμετωπίζεις, μην απελπίζεσαι, απλά πάτα

"Ctrl + Alt + Delete"

Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι, λίγη γαλήνη και υγεία.

Γιατί η ζωή είναι το πιο πολύτιμο δώρο που έχουμε κάθε μέρα.

Αν θα μπορούσα να κάνω μια ευχή και να ήξερα ότι θα γίνει…
Δεν θα ζητούσα ούτε χρήματα, και ούτε πλούτη...
Δεν θα ζητούσα αγάπη, γιατί την αγάπη μπορείς να τη κερδίσεις.
Δεν θα ζητούσα να είμαι ευτυχισμένη για πάντα.....
Γιατί δεν αναγνωρίζεις την ευτυχία, αν δεν δοκιμάζεις πρώτα τις λύπες ...

Αυτό που ονομάζουμε «Ζωή» είναι σαν ένα τρένο με πολλά βαγόνια. Μερικές φορές βρισκόμαστε σε ένα, και μερικές φορές σ' ένα άλλο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, περνάμε από το ένα στο άλλο. Εσύ διαλέγεις το βαγόνι που θέλεις να ταξιδέψεις.

«Η ζωή μας είναι ένα ταξίδι χωρίς διακοπές, από τη γέννηση μας, μέχρι το θάνατο.» Το τοπίο αλλάζει, οι άνθρωποι αλλάζουν και οι ανάγκες εξελίσσονται, αλλά το τρένο συνεχίζει τον προορισμό του… Η ζωή είναι το τρένο αλλά όχι ο Σιδηροδρομικός σταθμός.