Τετάρτη 9 Αυγούστου 2017

Πράγματα που μου δίδαξε η ζωή.



Πάντα ζήλευα τους ανθρώπους που είναι δυναμικοί, που βγαίνουν αλώβητοι, ανεπηρέαστοι από δοκιμασίες της ζωής. Η ευαισθησία προκαλεί φόβο, σε αφήνει ευάλωτο, εκτεθειμένο σε ενδεχόμενα χτυπήματα.
Στην πορεία κατάλαβα ότι οι ευαίσθητοι άνθρωποι ίσως τελικά είναι πιο δυνατοί. Όταν τους πληγώσει κάποιος, πέφτουν με το πρώτο χτύπημα. Βιώνουν έντονα την πτώση, αισθάνονται τον κάθε τριγμό, την κάθε ένταση.
Ωστόσο, όσο εύκολα πέφτουν τόσο εύκολα σηκώνονται.
Γιατί έχουν περισσότερα συναισθηματικά αποθέματα. Τα «σχοινιά» που μέχρι πριν από λίγο τους έσφιγγαν, τους δίνουν τώρα την ώθηση για να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
Είναι σαν να σε τραυματίζει κάποιος. Νιώθεις μια σφαίρα να σε διαπερνά κι ύστερα; Πώς αντιδράς;
Κάποιοι νιώθουν αδύναμοι να την κλείσουν, αφήνουν ανοιχτή την πληγή και μαθαίνουν να ζουν με τον πόνο.
Άλλοι προσπαθούν να την κλείσουν εξοστρακίζοντας τη σφαίρα στο άτομο που τους τραυμάτισε, αναζητώντας την εκδίκηση.
Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που αφού αφαιρέσουν τη σφαίρα, υψώνουν τείχη προστασίας, δημιουργούν ένα γυάλινο τοίχο που κρατά μακριά τα συναισθήματα.
Και υπάρχουν άλλοι που απλά φεύγουν, δίνουν χρόνο να επουλώσουν το τραύμα τους και επιστρέφουν δυναμικά.
Πληγώνεσαι όταν αισθάνεσαι. Γι' αυτό πολύ επιλέγουν να μην αισθάνονται. Από δειλία, φόβο ή και εγωισμό.
Όταν δεχτείς τη σφαίρα πρέπει να βρεις το κουράγιο να δέσεις την πληγή και ύστερα να αφήσεις το χρόνο να κάνει τη δουλειά του. Μην προσπαθήσεις να τη γεμίσεις με μίσος ή οργή, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι έτσι θα θεραπευτείς. Για να ξεπεράσεις μια άσχημη εμπειρία πρέπει να έχεις θάρρος, υπομονή και αισιοδοξία. Το θέμα είναι να βρεις τη δύναμη να περάσεις απέναντι όταν θα σταματήσει η καταιγίδα. Γιατί απλά άνθρωπος που σήκωσε το όπλο και πλήγωσε δεν αξίζει ποτέ σαν άνθρωπος.
Μην κοιτάξεις πίσω ποτέ, παρά μόνο όταν θα έχει φύγει ο πόνος. Τότε θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν ήταν όλα μαύρα.
Θα διακρίνεις κάποιες ηλιαχτίδες που θα φωτίζουν το δρόμο σου στη συνέχεια για να μην χαθείς και να κλίνεις το κεφάλαιο αυτό. Μην κάνεις πάλι τα ίδια λάθη.
Άνθρωπος που έμαθε να πληγώνει συνάνθρωπο του στην ζωή, στην δουλειά, στην καθημερινότητα … ποτέ μα ποτέ δεν σε σεβάστηκε. Γι αυτό μην διστάσεις να φύγεις όσο μακριά μπορείς από αυτά τα άτομα. Ο Χρόνος θα σου δήξει πόσο σωστή επιλογή ήταν να φύγεις.
Δεν καταλαβαίνουν πόσο πλήγωσαν κάποιο άνθρωπο, μέχρι κάποιος να τους κάνει το ίδιο.. τότε και μόνο μπορεί να καταλάβουν.  
Έμαθα από την ζωή ότι οι ήρωες είναι οι άνθρωποι που κάνουν αυτό που πρέπει να γίνει, την στιγμή που πρέπει να γίνει, άσχετα με τις συνέπειες.
Έμαθα πώς το να συγχωρείς θέλει εξάσκηση.
Έμαθα πως το χρήμα είναι ένας λάθος τρόπος να μετράς την επιτυχία.
Έμαθα ότι πολλές φορές πρέπει να βάζεις τον άνθρωπο πιο πάνω από τις πράξεις του.
Έμαθα όταν δεν αναγνωρίζεις τους κόπους και τις θυσίες ανθρώπων γύρο σου, δεν υπάρχει. 
Έμαθα αν δεν σεβαστής τον εαυτό σου δεν αξίζεις σαν άνθρωπος.
Έμαθα να κρατώ ψιλά το κεφάλι και να πολεμώ για τα ιδανικά μου, να μην αφήνω να με πληγώσουν, να με προσβάλουν και να με εκμεταλλευτούν. Την Ψυχή μου δεν την χαλαλίζω ούτε σε ανθρωπάκια ούτε σε μαγκάκια.
Άνθρωπος και Μάγκας στην ζωή είναι εκείνος που μπορεί να κρατάει ισορροπίες στην δουλειά του, στην ζωή του, στην καθημερινότητα και δεν πατάει στα ανθρώπινα συναισθήματα, σκορπώντας κάλυκες και τρύπες σε κουφάρια δίπλα του , απλά για να επιβεβαιώσει την ύπαρξη του σαν οντότητα. Αυτή είναι δειλία , ανικανότητα επικοινωνίας, εγωισμός και χίλια άλλα επίθετα.
Ο Θεός είναι ο ποιο ισχυρός στον πλανήτη μας..
Αλλά δεν τα βάζει με τα πλάσματα του. Απλά υπομένει και συγχωρεί, ακούει και χαρίζει ισορροπίες και ευκαιρίες, δεν προσβάλει και δεν αποκεφαλίζει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου