Ίσως
δυσκολεύεστε να το πιστέψετε, όμως η ζωή έχει να μας δώσει πολύ περισσότερα
πράγματα απ΄ όσα αφήνουμε τον εαυτό μας να ζήσει.
Όλα αυτά τα «περισσότερα» είναι πιθανά όταν πάψουμε να είμαστε δέσμιοι του
φόβου μας. Έξω από μας και μέσα μας, υπάρχει ένας καινούργιος κόσμος, άγνωστος
για μας, ένας κόσμος με λιγότερο φόβο, που περιμένει να τον ανακαλύψουμε.
Θυμάμαι, ο Σωκράτης έλεγε:
«Η Μουσική είναι ένα ηθικό δίκαιο. Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στο νου, πτήση στη φαντασία, και γοητεία και ευθυμία στη ζωή και τα πάντα»
Θυμάμαι, ο Σωκράτης έλεγε:
«Η Μουσική είναι ένα ηθικό δίκαιο. Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στο νου, πτήση στη φαντασία, και γοητεία και ευθυμία στη ζωή και τα πάντα»
Τι χαρά… Τι ωραία…
Μια νότα στην ζωή μας, ένα χρώμα στα γκρίζα σύννεφα του ουρανού.
Σαν να Άνοιξες ένα καινούριο παράθυρο, για να έρχεται φως κι από εδώ, να φωτίσεις τις μέρες και τις νύχτες μας.
Τι ωραίο, πόση ομορφιά, πόσο φως, πόση γαλήνη, θα φτάνουν στο σπίτι μας, σταλμένα από την ψυχή σου. Θα μας δροσίσεις, θα μας αρωματίσεις, θα χρωματίσεις τη μοναξιά μας, με τα όμορφα χρώματα που τόσο μοναδικά ξέρεις να διαλέγεις.
Μια νότα στην ζωή μας, ένα χρώμα στα γκρίζα σύννεφα του ουρανού.
Σαν να Άνοιξες ένα καινούριο παράθυρο, για να έρχεται φως κι από εδώ, να φωτίσεις τις μέρες και τις νύχτες μας.
Τι ωραίο, πόση ομορφιά, πόσο φως, πόση γαλήνη, θα φτάνουν στο σπίτι μας, σταλμένα από την ψυχή σου. Θα μας δροσίσεις, θα μας αρωματίσεις, θα χρωματίσεις τη μοναξιά μας, με τα όμορφα χρώματα που τόσο μοναδικά ξέρεις να διαλέγεις.
Της χάρισα τα’ όνομα της Δροσοσταλιάς, μια πού μόνο
αυτή δροσίζει τα άνθη με το πέρασμά της.
Έτσι και σε μας, θα στάξει στην καρδιά μας αγιασμένο μύρο, το μύρο της αγάπης, για όλους εμάς, που είμαστε τόσο μακριά, αλλά σε νιώθουμε τόσο κοντά μας. Που δε μας γνωρίζεις και δε σε γνωρίζουμε, αλλά μας αγαπάς και σ΄ αγαπάμε σαν να γνωριζόμαστε χρόνια.
Πώς γίνεται αλήθεια αυτό;
Έτσι και σε μας, θα στάξει στην καρδιά μας αγιασμένο μύρο, το μύρο της αγάπης, για όλους εμάς, που είμαστε τόσο μακριά, αλλά σε νιώθουμε τόσο κοντά μας. Που δε μας γνωρίζεις και δε σε γνωρίζουμε, αλλά μας αγαπάς και σ΄ αγαπάμε σαν να γνωριζόμαστε χρόνια.
Πώς γίνεται αλήθεια αυτό;
Και είναι αληθινό;
Γιατί το νιώθουμε, το αισθανόμαστε, χωρίς
υστεροβουλία ή οτιδήποτε άλλο.
Τελικά η αγάπη ξέρει να κάνει πολύ καλά τη δουλειά της, σε όσους την ακούν και την ακολουθούν.
Τελικά η αγάπη ξέρει να κάνει πολύ καλά τη δουλειά της, σε όσους την ακούν και την ακολουθούν.
Αυτή μας οδηγεί και μας δείχνει το δρόμο για ένα
αύριο φωτεινό, γεμάτο φώς και πασπαλισμένο με μύρο..
Αχ Δροσοσταλιά μου, εσύ που δροσίζεις τα πέταλα
όλων των λουλουδιών, εσύ που ακούραστα πετάς με τα αραχνοΰφαντα φτερά σου και
χαρίζεις αυτή την ευωδία γύρο σου, έλα με την υπομονή σου, αλλά "Να
χεις χρώματα πολλά να βάφεις τους πόθους και τις σκέψεις όλων μας".
Αφού κατά λάθος ο κόσμος όλος είναι μια ποίηση, ένα τραγούδι.
Αφού κατά λάθος ο κόσμος όλος είναι μια ποίηση, ένα τραγούδι.
Κι αυτά με την δική τους σειρά ένα παιχνίδι που
τα χάνεις όλα, για να κερδίσεις ίσως ένα άπιαστο αστέρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου