Οι νεράιδες έχουν περιπέτειες..

Ποιος είπε ότι οι νεράιδες δεν έχουν περιπέτειες;
Ποιος είπε ότι όλα είναι εύκολα για τις νεράιδες;
Ποιος είπε ότι όλα λύνονται με το μαγικό ραβδάκι;
Ξύπνησε η νεράιδα Φεγγαρένια και ετοιμάστηκε για να απλώσει στον ουρανό το φεγγάρι και τα αστέρια.
- Ξυπνήστε αστεράκια μου, είπε με τη μελωδική φωνή της.
Αλλά μια έκπληξη την περίμενε, δεν ξύπνησαν όλα τα αστέρια.
Κάποια νύσταζαν πολύ και δεν ήθελαν να σηκωθούν.
- Τρεμαμενες, νυσταγμένες φωνές ακούστηκαν .. ωωωωχ... Νυστάζουμε, είπε ένα από τα αστεράκια.
- Πρέπει να σηκωθείτε άρχισε να νυχτώνει, μας περιμένουν τόσα παιδάκια για καληνύχτα.
Εκείνα όμως, απλά γύρισαν τις ακτίνες τους από την άλλη μεριά και συνέχισαν να κοιμούνται ατάραχα.
- Τι θα κάνω; είπε η Φεγγαρένια. Τότε σκέφτηκε να ρωτήσει το φεγγαράκι.
Καλό μου φεγγάρι, τι με συμβουλεύεις;
- Αγαπημένη μου Φεγγαρένια μην ανησυχείς, θα βγουν στον ουρανό όσα είναι ξύπνια. Ας τα αφήσουμε όσα νυστάζουν να ξεκουραστούν, είναι και κάποιας ηλικίας, δισεκατομμύρια χρόνια φέγγουν.
Η φεγγαρένια δεν πείστηκε απο το φεγγάρι και είπε..
– Με το ραβδάκι μου να προσπαθήσω… Αλλά το φεγγάρι την διέκοψε λέγοντας της χαμογελώντας.

- Το ραβδάκι σου βγάζει ονειρόσκονη και όχι ξυπνόσκονη.
- Μα με πιο λίγα αστέρια ο ουρανός θα είναι άδειος, παραπονέθηκε η Φεγγαρένια.
- Θα σκορπιστούμε παντού, είπε το πιο νέο αστέρι.
- Και εγώ θα βάλω όλη τη λάμψη μου και την ομορφάδα μου, είπε το φεγγάρι.
Η νεράιδα Φεγγαρένια σκέφτηκε ότι έχουν δίκιο. Έτσι, πήρε όσα αστέρια ήταν ξύπνια και τα άπλωσε στον ουρανό. Το φεγγάρι έβαλε τα δυνατά του και σκόρπισε τη λάμψη του παντού.

Γι αυτό αν κάποιες φορές κοιτάτε τον ουρανό και δεν βλέπεται πολλά αστέρια, να ξέρετε ότι όσα λείπουν κοιμούνται. Για αυτό σσσσσςςςς ησυχία να μην τα ξυπνήσουμε. Απλά και αυτά κοιμούνται .. όνειρα γλυκά.