Το οικογενειακό μας έθιμο της Άνοιξης

Κάποιες φορές οι ομορφιές της φύσης ενανθρωπίζονται μέσα στα όνειρα, και έτσι δημιουργούνται τα παραμύθια.

Λατρεύω τα έθιμα και τις παραδόσεις. Πιστεύω πως καθορίζουν μέχρι ενός σημείο ποιοι είμαστε, μας δένουν σαν οικογένεια, σαν λαό, σαν χώρα. Στην δική μου οικογένεια προσπαθώ να τηρήσω όσα έμαθα από την γιαγιά μου και την μαμά μου, και αν είναι δυνατόν να τα διανθίσω λίγο παραπάνω. Στόχος μου είναι πάντα ένας, «Να γεμίσω το βάζω των αναμνήσεων των παιδιών μου όσο μπορώ με πιο πολλές και όμορφες στιγμές.»

Η Νεράιδα της Άνοιξης, κάνει την εμφάνισή της την ημέρα που θα βγάλουμε το βραχιόλι του Μάρτη, συνήθως κάποια από τις τελευταίες μέρες του μήνα. Η βασική της δουλειά είναι να ειδοποιήσει τα χελιδόνια ότι αφήσαμε τα βραχιόλια μας, να τους υποδείξει το σημείο και μετά να τα βοηθήσει με τη μαγική της σκόνη να μας αφήσουν το δικό μας δώρο.

Η μέρα που θα βγάλουμε τον Μάρτη, πρέπει να είναι μία μέρα ανοιξιάτικη, φωτεινή και ηλιόλουστη, αλλιώς η Νεράιδα καθόλου δεν θα θέλει να ασχοληθεί με το δώρο μας. Εξάλλου πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι Νεράιδες με βροχή δεν πετάνε ποτέ, γιατί βρέχονται τα φτερά τους και από το βάρος δεν μπορούν να τα κουνήσουν. Διαλέγω προσεχτικά ένα σημείο, σε εξωτερικό χώρο του σπιτιού με εύκολη πρόσβαση, για να αφήσουμε τον Μάρτη μας. Συνήθως τα τοποθετούμε σε μία γλάστρα στη βεράντα, ή μία ζαρντινιέρα στην πυλωτή, ακόμη στα δένδρα του ακάλυπτου ή και στο πάρκο της γειτονιάς. Μετά παρακαλούμε όλοι μαζί μικροί και μεγάλη την όμορφη Νεράιδα της Άνοιξης να βοηθήσει και αυτή με την σειρά της τα χελιδόνια να πάρουν τον Μάρτη για να φτιάξουν τις φωλιές τους και περιμένουμε να μας φέρουν το δώρο μας.

Αυτοί η διαδικασία γίνεται με τον ερχομό της άνοιξης.

Οι μήνες της άνοιξης είναι όπως γνωρίζουμε ο Μάρτιος, ο Απρίλιος και ο Μάιος. Αυτή την εποχή η φύση ολάνθιστη και καταπράσινη γιορτάζει τον ερχομό των χελιδονιών. Οι κήποι με την ευωδιά και τα χρώματά τους, καλούν τις μέλισσες και τις πεταλούδες να φτερουγίσουν πάνω από τα λουλούδια και τις πρασινάδες. Τα δέντρα πλημμυρίζουν από ανθάκια και στα κλαδιά τους κελαηδούν χαρούμενα πουλάκια. Ο παγωμένος αέρας του χειμώνα, γίνεται δροσερό αεράκι και η αγριεμένη θάλασσα ησυχάζει από τα πελώρια κύματα που άφριζαν τα νερά της.

Την εποχή αυτή οι άνθρωποι ετοιμάζονται, μα για την γιορτή του Πάσχα μα καθαρίζουν τις βεράντες , τους κήπους για να υποδεχθούν τον ήλιο και τα καλά του.

Άνοιξη! Η εποχή των χρωμάτων. Η φύση ξαναγεννιέται και μαζί της και εμείς! Η θερμοκρασία ανεβαίνει δειλά-δειλά και οι μέρες αρχίζουν πάλι να μεγαλώνουν. Ας φέρουμε αυτό το χρώμα λοιπόν και τη φρεσκάδα στο μπαλκόνι μας, στον κήπο μας, γιατί όχι και στο μικρό ακάλυπτο κηπάκο της πολυκατοικίας μας.

Ο Μάρτιος είναι ένας από τους πιο κρίσιμους μήνες για τις κηπουρικές εργασίες αφού βρίσκεται στο μεταίχμιο του Χειμώνα και της Άνοιξης. Οι θερμότερες θερμοκρασίες που άρχισαν να κάνουν δειλά-δειλά την εμφάνισή τους ξυπνούν τα φυτά από τη χειμέρια νάρκη τους, γι’ αυτό κι ο Μάρτιος είναι η τελευταία ευκαιρία για καθοριστικές επεμβάσεις στα φυτά ή και στον κήπο γενικότερα όπως το κλάδεμα για παράδειγμα ή οποιεσδήποτε άλλες εργασίες που ο βαρύς χειμώνας δεν μας το επέτρεψε να τις κάνουμε τον προηγούμενο μήνα.

Γοητευτική η εποχή η Άνοιξη, εποχή που εμπνέει θετικότητα αφού η πληκτική παλέτα του χειμωνιάτικου κήπου ή του μπαλκονιού μας δίνει σιγά-σιγά τη θέση της στη πλουσιότερη χρωματικά, της Άνοιξης. Αυτή την εποχή η οικογένεια μου πάντα ετοιμάζονται για τη μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης, το Πάσχα. Η διπλή γιορτή της άνοιξης είναι και η 25η Μαρτίου, κατά την οποία γιορτάζει η Παναγία και η Ελλάδα.

Κάθε γιορτή λοιπόν έτρεχα να φτιάξω το χώρο να υποδεχθώ όλο αυτό το γιορτινό φως, το φως του ουράνιου τόξου που με την χρυσόσκονη μου την έφερνε η νεράιδα της άνοιξης. Είναι το δώρο μας.. Η αναμονή εκείνη είναι η πιο όμορφη για μένα και τα παιδιά. Ελέγχουμε κάθε λίγο και λιγάκι αν ήρθε η Νεράιδα, αν πήρανε τα χελιδόνια το Μάρτη, αν μας έφεραν το δώρο. Μια γλυκιά προσμονή γεμάτη γέλια και χαρές.

Οι μικρές φαταούλες με τα πινελάκια τους , μάθαιναν δίπλα μου το έθιμο να ετοιμάσουμε το χώρο για την άνοιξη. Τα πινέλα άσπριζαν τις βεράντες , καθαρίζαμε τον κηπάκο του ακάλυπτου από κάθε ζημιά στο πέρασμα του φουρτουνιασμένου χειμωνιά. Κλάδευα τις γλάστρες και τα δενδράκια , τραγουδώντας σκοπούς ευχάριστους , ανοιξιάτικους, για να μάθουν και τα παιδιά τον πόνο που προκαλεί το ψαλίδισμα στο φυτό. Στρώναμε τα πολύχρωμα τραπεζομάντηλα και πολύχρωμα μαξιλαράκια για να πάρει ο χώρος μας την τελευταία πινελιά της άνοιξης. Φαναράκια και κεριά δίνουν την τελευταία πινελιά στην μικρή εκστρατεία μας.  

Θυμάμαι από παιδί όταν τελείωνε αυτή η διαδικασία τρέχαμε με τι χαρά να κοιμηθούμε για την αυγή να βρούμε τα δώρα μας στα κλαδεμένα κλαριά των δένδρων ή σε κάποια κλαδεμένη και φρεσκοβαμμένη γλάστρα.

Η αναμονή εκείνη είναι η πιο όμορφη για τα παιδιά και τους μεγάλους. Ελέγχουν κάθε λίγο και λιγάκι αν ήρθε η Νεράιδα, αν πήρανε τα χελιδόνια το Μάρτη, αν τους έφεραν το δώρο. Μια γλυκιά προσμονή γεμάτη γέλια και χαρές. Στη θέση όπου είχαμε κρεμάσει τα βραχιόλια μας θα εμφανιστούν τα δωράκια μας. Μικρά κόκκινα σακουλάκια με άσπρη κορδέλα και πασπαλισμένα με χρυσόσκονη. Τώρα πως βρήκε η Νεράιδα τον τρόπο να αφήσει το δώρο μας, χωρίς να την πάρει μυρωδιά κανείς, είναι απορίας άξιο…

Με τις πρώτες ηλιαχτίδες τρέχαμε στις γλάστρες και βρίσκαμε κρεμασμένα στα κλαράκια τα δώρα μας , γεμάτα καραμέλες και σοκολατάκια, μας τα έφερε η όμορφη νεράιδα της άνοιξης.

Μπορεί να μην πιστεύεται στην νεράιδα της άνοιξης όπως εγώ, αλλά είμαι σίγουρη ότι τα δικά μου παιδιά μάθανε το δικό μου έθιμο , το έθιμο της μαμάς, ή της γιαγιάς, να στολίζουμε την άνοιξη όλοι μαζί με τραγούδια και όμορφα χρώματα που γεμίζουν τις ψυχές τους για μια όμορφη «Άνοιξη».