Όλοι ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό, αλλά δεν έχουμε όλοι τον ίδιο ορίζοντα.

Όλοι ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό, αλλά δεν έχουμε όλοι τον ίδιο ορίζοντα... Ζούμε στην εποχή της εμπειρίας, όλα γύρο μας είναι άγνωστα και διαφορετικά από την δική μας εποχή.
Για να καταλάβετε βγαίνει το 15χρονο στο facebook και γράφει στην σελίδα του… «Χώρισα μετά από τρία χρόνια σχέσης και τώρα ξέρω τι θα πει πόνος» Σοκ παιδιά, κάθομαι σαν χαζή και αναλογίζομε …
Εμείς στα 12μας χρόνια τι κάναμε ;;;; Απλά , Φυτά … παίζαμε κρυφτώ ή μακρογαδάρα .. Και καταλαβαίνεις πως τίποτα δεν έχεις ζήσει εσύ μπροστά στα σημερινά παιδιά, καμιά εμπειρία, αισθάνομαι μαμμόθρεφτο ρε παιδί μου. Ζούμε στην εποχή που ο καιρός χρειάζεται group therapy… γιατί;
Διότι την μία είναι έτσι, την άλλη γιουβέτσι, την άλλη κοκορέτσι , άστα πείνασα … και δεν φτάνει αυτό είναι και ότι δεν ξέρεις πως να ντυθείς, τι να βγάλεις, τι να βάλεις, να στρώσεις, να ξεστρώσεις, να βγάλεις τα χειμωνιάτικα, να κρύψεις τα καλοκαιρινά, με λίγα λόγια εσύ δεν ξέρεις τι να κάνεις και αυτά..... τα ξέρουν όλα.
Ζούμε στην εποχή της φλώρικης κινητής τηλεφωνίας… Παλιά όταν είχες νεύρα, πάταγες το κουμπάκι και εκτονωνόσουν, του το έκλεινες του άλλου και τέλειωσε..... τώρα τι κάνεις; Σύρσιμο για τερματισμό της κλήσης;
Άσε που παλιά πέταγες το κινητό σου, στην τσέπη, τώρα τρέμει η ψυχή σου μην αρχίσει να παίρνει τηλέφωνα κανείς και είναι τόσο μεγάλο το κινητό που δεν χωράει καν στην τσέπη μας ή στην τσάντα μας.
Παλιά έτρωγε το κινητό, σούπες, τούμπες, βουτιά σε θάλασσα τίποτα δεν πάθαινε, σκυλί, τώρα μέσα σε ζελατίνες, θήκες και χίλια δύο και μπορεί να κολλήσει μέχρι Έμβολα. Ζούμε στην εποχή που η λογοκλοπή είναι συνήθεια… και είναι λογικό, άμα μου αρέσει το μπλουζάκι που φοράς δεν θα πάω να πάρω ένα ίδιο; Θα σε ρωτήσω μήπως; Έτσι και αν μου αρέσουν αυτά που γράφεις. Θα τα πάρω για δικά μου και γούστο μου και καμάρι μου. Και άμα γουστάρω στο τέλος θα σου πω και ένα «μαζί τα γράψαμε» Πάγκαλος style και όλα μια χαρά ούτε γάτα ούτε ζημιά…
Ζούμε στην εποχή που η Cappella Sistina φωτίζεται με χιλιάδες λαμπτήρες led, ενώ παιδιά πεθαίνουν σε αδικαιολόγητους πολέμους, άνθρωποι ανά τον κόσμο από ασιτία και άλλοι πάλι σηκώνουν τι χατζάρα και σφάζουν ανελέητα συνανθρώπους. Βέβαια και πάλι θα μου πείτε είναι λογικό, διότι το παιδάκι που πεθαίνει ή αυτούς που σφάζουν δεν τούς ξέρω… ενώ την Cappella Sistina την ξέρω, δεν είμαι αδαής για όνομα του Θεού. Και στην τελική με ποια λογική θα βάλουμε την ανθρώπινη ζωή πάνω από την τέχνη;
Ζούμε στην εποχή που η πεθερά περνάει κατάθλιψη, γιατί το παιδί της δεν έχει λεφτά, δεν παντρεύεται και δεν έχει ποιον να βασανίσει…
Στην εποχή που ο πελαργός κάνει απεργία και ο ΕΜΦΙΑ ενισχύει τις εταιρίες αντισύλληψης… Να τρως για να ζεις, όχι να ζεις για να τρως.
Άσε που όλα τα νομίσματα γυαλίζουν.. τι ευρώ; τι δραχμή; ή καλύτερα τι λίρα αιγυπτιακή όλα ίδια βρε παιδιά γυαλίζουν μ ένα επιβλητικό ΑΣΟ που μου τρυπά το μάτι... Τέλος ζούμε στην εποχή που όλα τα στραβά είναι λογικά ή καλύτερα όλα τα στραβά πλέουν σε πελάγη ευτυχίας, μόνο που εμείς δεν αρμενίζουμε ποτέ… Και αν μας ψεκάζουν τα μυαλά και αν μας μαυρίζουν την ψυχή να ξέρεις πως δεν έχει σημασία, διότι ο νόμος είναι σαν τον ιστό της αράχνης....
Οι μικρές μύγες πιάνονται, ενώ οι μεγάλες σχίζουν το δίχτυ και φεύγουν.