Αλήθεια της ζωής

Κοιτώντας τον ουρανό, σκέφτομαι πως η πιο όμορφη στιγμή σε μια μέρα είναι η ΑΝΑΤΟΛΗ και η ΔΥΣΗ.
Το έχετε ποτέ σκεφτεί αυτό;;
Κοιτάξτε τον ουρανό εκείνες τις ώρες και θα έχει τα πιο όμορφα χρώματα του που θα έχετε δει ποτέ.
Με πόση αγάπη η ΔΥΣΗ αγκαλιάζει την ΑΝΑΤΟΛΗ και με πόση αθωότητα και αισιοδοξία κοιτάζει η ΑΝΑΤΟΛΗ τη ΔΥΣΗ.
Αυτό που λείπει από τον έναν έρχεται να συμπληρώσει το άλλο.
Κάπως έτσι είναι και η ζωή.
Με αρχή και τέλος.
Και έναν ήλιο, που ανατέλλει και δύει.
Και τα βουνά είναι όλα τα προσωπικά μας.
Σκέψεις, αναζητήσεις, απωθημένα, όνειρα κλπ, κλπ, κλπ ....

Όταν είναι προς την ανατολή, εμποδίζουν το λυκαυγές να δείξει τα χρώματα τους, αλλά γρήγορα ο ήλιος ανεβαίνει και διαλύει τις σκιές τους. Όταν καταφέρνουμε να υπερνικήσουμε τις σκιές της ανατολής, αλλά και τις σκιές της δύσης, τότε νομίζω πως αυτό που μένει είναι μια “ η αλήθεια, η αλήθεια της ζωής”.
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΝ ΣΟΦΙΑ ΕΠΟΙΗΣΕΝ…