Ένα παιδικό όνειρο

Μου άρεσε πάρα πολύ να κοιτώ το νυχτερινό ουρανό.
Μου άρεσε να κοιτώ τα άστρα. Ήταν τόσο όμορφα και είναι ακόμα μέχρι τώρα. Μα πιο πολύ απ όλα μου άρεσε να παρακολουθώ το φεγγάρι. Το φεγγάρι πάντα με μάγευε, πάντα με έκανε να αισθάνομαι καλύτερα. Μια ματιά στο φεγγάρι ήταν αρκετή για να με κάνει να ξεχάσω κάθε έγνοια μου και κάθε αγωνία μου.

Έτσι και σήμερα με μάγεψε η θεά νύχτα με το μισοφέγγαρο να στολίζει το σκοτεινό ουρανό. Σαν στολίδι φωτισμένο μου έμοιαζε, να λαμποκοπά το χρυσό του χρώμα πάνω σ ένα μαύρο πέπλο αραχνοΰφαντο με μικρά αστεράκια από χίλιες νεράιδες της νύχτας. Μαρμάρωσαν τα πόδια μου βλέποντας το, σαν να μου τραβούσε το χέρι να το χαϊδέψω στον ουρανό. Μου ξύπνησε το όνειρο…

Σίγουρα και εσείς σας αρέσουν τα αστέρια και το φεγγάρι, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα θέλατε και εσείς να ακουμπήσετε το φεγγάρι. Είναι αλήθεια πως το φεγγάρι πολλές φορές φαίνεται ότι είναι πολύ κοντά. Από μικρό παιδί σκαρφάλωνα σε μια καρέκλα να πιάσω το φεγγάρι, τέντωνα τα χέρια μου για να το πιάσω. Μου φαινόταν ότι ήταν τόσο κοντά, που ανέβαινα στην καρέκλα να το πιάσω.

Αλλά μόλις τέντωνα τα χέρια μου έβλεπα ότι χρειάζονταν να πάω ακόμα λίγο πιο ψηλά για να καταφέρω να το πιάσω.
Έτσι ανέβαινε πάνω σε μία πιο ψιλή καρέκλα και παρατέντωνα τα χέρια μου, αλλά πάλι τίποτα. Μόνο άκουγα την φωνή της γιαγιάς μου να μου λέει «Κατέβα από την καρέκλα γρήγορα» και εγώ γκρίνιαζα μα γιαγιά προσπαθώ να πιάσω το φεγγάρι.

Πόσο μαγικό είναι το κυνήγι του φεγγαριού, να το αγγίξεις μέσα στα χέρια σου, να σε γεμίζει με χρυσόσκονη και να σε στολίζουν τα τρεμάμενα φωτεινά αστεράκια. Ένα παιδικό όνειρο ήταν μέσα στην ψυχή μου … «Να πιάσω το φεγγάρι»…

Πόσες φορές δεν έχουμε θαυμάσει το μέγεθος του φεγγαριού κατά την πανσέληνο, καθώς ανατέλλει στον ορίζοντα;
Τα χρώματα και την ψευδαίσθηση που μας ταξιδεύει, τα όνειρα που όλοι μας ταξιδέψαμε στο ομορφότερο ταμπλό του ουρανού..

Έτσι απλά αποφάσισα να μην σταματήσω το όνειρο μου, μέχρι να το σφίξω στα χέρια μου ... Αχ παιδικά όνειρα που με τα χρόνια  κατάλαβα ότι μερικά πράγματα δεν χωράνε σε μια ανθρώπινη αγκαλιά ή σε ένα ανθρώπινο μυαλό.